Pagórek w środku wsi Białoboki kryje szczątki obronnego zamku Korniaktów. Wieś Białoboki była główną siedzibą Korniaktów, jednego z większych rodów województwa ruskiego. tutaj właśnie mieściła się ich główna warownia, po której został dzisiaj tylko kopiec z drobnymi resztkami murów o wysokości do ok. pół metra. Mury są widoczne tylko po wschodniej stronie. Są to dwa fragmenty - jeden niski podłużny i drugi wyższy o okrągłym kształcie. Kopiec ma równą powierzchnię, porośnięty jest trawą, kryje fundamenty i dawne piwnice zamkowe. Jakieś betonowe wejście do piwnicy znajduje się od strony południowej, przy drodze. Trudno powiedziec co to jest, ale patrząc z góry nie jest on połączone z głównym kopcem zamkowym, który otoczony jest miniaturową fosą w zasilaną wodami przepływającej tuż obok rzeczki. Teren zamku przecięty został asfaltową drogą, co z pewnością przyczyniło się do zaniku jego pozostałości, które jeszcze w połowie ubiegłego wieku były znacznie większe. Zamek nie był może wielką rezydencją, ale posiadał bardzo bogate wnętrza z ozdobnymi posadzkami z białego kamienia. Otoczony był fosą i bagnami, posiadał most zwodzony. ezydencję w Białobokach wybudował Konstanty Korniakt (junior) w końcu XVI, a następnie rozbudował ją w zamek w XVII wieku. Przeniósł się on wraz z matką na ziemie przemyskie sprzedając uprzednio swoje rozległe włości na ziemi lwowskiej. Mimo, iż Białoboki uczynił swą główną rezydencją to majątek i najcenniejsze rzeczy przechowywał w innym swoim zamku - w Sośnicy, który był lepiej umocniony. Dlatego też w okresie awantur wszczynanych w okolicy przez słynnego warchoła Stanisława "Diabła" Stadnickiego to Sośnica była głównym celem jego ataków, jednakże nie pominął on także Białoboków. Legenda mówi, że po dłuższej walce zajął zamek, ale Korniaktowi udało się uciec tunelem prowadzacym z zamku do wsi Gać. Tam pomógł mu jeden chłop i w przebraniu przewiózł do bezpiecznego zamku w Chodakówce. Zamek Białobokach w całkowitą ruinę popadł prawdopodobnie w XVIII stuleciu i dlatego został rozebrany w XIX wieku z polecenia Jerzego Lubomirskiego z Przeworska.
Niniejszy serwis internetowy stosuje pliki cookies (tzw. ciasteczka). Informacja na temat celu ich przechowywania i sposobu zarządzania znajduje się w Polityce prywatności. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie informacji zawartych w plikach cookies - zmień ustawienia swojej przeglądarki. |
x |